In een eerdere column vertelde loopbaancoach Jill Griffin over de tijd en inspanning die het haar kostte om open over haar beperking te praten. Ze concludeerde dat haar leven veranderde toen ze haar beperking niet meer hoefde te verbergen. In dit deel werkt ze deze gedachte verder uit.
Ik had geleerd om voor mezelf op te komen. Ik wilde geen slachtoffer meer zijn. Maar door niet duidelijk te maken wat voor ondersteuning en hulp ik nodig had, zorgde ik er zelf voor dat ik slachtoffer bleef.
Een beperking verbergen is ontzettend vermoeiend. Mijn leven veranderde toen ik meer zelfvertrouwen kreeg en leerde om te gaan met beperking. Door de woorden te vinden om mijn beperking te beschrijven, hoefde ik niet meer met een leugen te leven.
Open zijn over je beperking
En de waarheid is het makkelijkste om te onthouden, toch? Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe vreemd mijn onvoorspelbare gedrag moet zijn geweest voor mijn omgeving. Vooral omdat ze mijn gedrag niet konden verklaren. Door open te zijn over mijn beperking ben ik in staat een eerlijke relatie aan te gaan met collega’s en vrienden.
Om deze relaties te verbeteren, ging ik een-op-een het gesprek aan met mijn collega’s en vrienden. Ik ontdekte dat er geweldige mensen zijn, die je altijd willen helpen. Helaas zitten er ook mensen tussen die slechts weinig interesse op kunnen brengen. Op het moment dat ik deze gesprekken voerde, was ik leidinggevende geworden. Enerzijds had ik graag eerder open over mijn beperking gesproken. Anderzijds weet ik niet welke gevolgen dit had gehad in een eerdere fase van mijn carrière.
Super powers
Uiteindelijk heeft het me veel opgeleverd. Een beperking levert meerdere ‘super powers’ op. Voor mij persoonlijk was het heel belangrijk om aandacht te vragen voor een vrijwel onbekende beperking. Door in alle gesprekken hierover heel eerlijk te zijn over mijn ervaringen, werd de drempel voor anderen lager. Talloze keren kwamen mensen naar me toe en vertelden over vrienden, collega’s of familieleden met vergelijkbare problemen.
Mijn eigen ervaringen en de verhalen van anderen leidden ook tot andere ‘super powers’: empathie en intuïtie. Veel meer dan voor mijn beperking, kan ik me verplaatsen in de behoeftes van anderen. Daar wordt je een betere manager van. Als leidinggevende probeer ik nu heel bewust ruimte te creëren voor alle teamleden, zodat ze volledig zichzelf kunnen zijn.
Het duurde jaren voor ik mijn beperking volledig kon begrijpen en accepteren. Nu weet ik dat het delen van mijn ervaringen ook anderen heeft geholpen in de omgang met hun eigen beperkingen. Na twintig jaar heb ik wel geleerd: een nieuwe mindset, gevolgd door actie leiden echt tot positieve verandering.
Jill Griffin is loopbaancoach en podcaster. Deze column is een ingekorte (en vertaalde) versie van een artikel dat eerder werd gepubliceerd door het Engelse Metro.
