Sinds anderhalf jaar ben ik voorzitter van De Normaalste Zaak. Dat is een club van koplopers als het gaat om inclusieve arbeid. Ik ben dat, na mijn aftreden als algemeen directeur van VNO-NCW en MKB Nederland, gaan doen, omdat ik het heel belangrijk vind dat ondernemers mensen met een beperking een kans geven op de arbeidsmarkt.
Waarom? Omdat het zo hoort. Omdat het inderdaad de normaalste zaak hoort te zijn, dat mensen die niet zo makkelijk aan een baan komen door een handicap of door andere problemen, toch worden opgenomen in het arbeidsproces. Daar hebben mensen recht op. Ieder mens heeft recht op werk. Werk leidt tot zelfbeschikking en zelfrespect. Werk geeft mensen de mogelijkheid bij te dragen aan de maatschappij en in hun eigen onderhoud te voorzien.
Taak voor ondernemers
En als het vinden van werk niet zomaar gaat, dan moet er een steuntje in de rug zijn. Gelukkig is in de ondernemerswereld het besef groeiende dat hier een taak ligt voor ondernemers. Het vorige kabinet heeft een quotumverplichting opgelegd als het bedrijfsleven er niet in slaagt 100.000 mensen uit deze doelgroep aan werk te helpen. Dat moet uiterlijk in 2026 gebeurd zijn. Daar zijn vervolgens afspraken over gemaakt met sociale partners.
We kunnen constateren dat die afspraken goed worden nagekomen. Het lukt, in ieder geval in de marktsector, om de benodigde aantallen te halen. Dat gaat niet zomaar. Daar door veel mensen onder aanvoering van Aart van der Gaag, Bert van Boggelen en Harry van der Kraats hard aan gewerkt. Het project wordt financieel mogelijk gemaakt door het Instituut GAK en de werkgeversorganisaties.
Geen vanzelfsprekendheid
Dat is heel goed, want het gaat om een ideaal. Het realiseren van inclusieve arbeid is geen vanzelfsprekendheid. Het doet een beroep op het betere ik van ondernemers. Het plaatsen van mensen met een beperking kost moeite. Je moet door bureaucratische rompslomp heen. Je moet extra aandacht besteden aan het interne werkproces. Je moet de rest van het personeel meekrijgen.
Het is een kwestie van idealisme. Natuurlijk zijn er ook economische aspecten. Er zijn subsidies. Er is een krappe arbeidsmarkt. Maar uiteindelijk gaat het om idealisme. Iets doen om de wereld een beetje beter te maken.
Dat lukt stapje voor stapje. Met vallen en opstaan en er zal nog heel wat moeten gebeuren om het doel te halen. Maar het is de moeite waard en het wordt gesteund. Ook door het nieuwe kabinet in de persoon van staatssecretaris Tamara van Ark.
Een goede uitgangspositie voor 2018!
Foto: Jeroen Poortvliet
Niek Jan van Kesteren
Voorzitter De Normaalste Zaak
