De verwachting is dat er dit jaar zo rond de 80.000 banen binnen de banenafspraak zijn gecreëerd. Dat is een ongekend succes en nooit eerder vertoond in het circus van de arbeidsmarkt.

Arbeidsmarktprojecten, vaak verzonnen achter bureaus door goedwillende politici en beleidsmedewerkers hebben nogal eens de neiging te mislukken. De kadavers liggen overal: op stedelijk, regionaal en landelijk niveau.

Want de arbeidsmarkt laat zich niet sturen.

Waarom lukt dit project nu wel, in ruime mate in het bedrijfsleven en in iets mindere mate binnen de overheid?

De kern van het succes zit, zoals ik gisteren bij de slotbijeenkomst van de Maand van de 1000 Voorbeelden ook betoogde, bij de groep voorlopende bedrijven. Zij trekken andere organisaties mee. De voorlopers zijn vaak bedrijven, die toch al stappen op het inclusieve pad gezet hadden, die niet eerst overtuigd hoefden te worden.

Het project heeft ook een hoge sympathie factor: mensen met arbeidsbeperking, het zal je kind maar wezen. Daar is iedereen toch voor? Maar wat in de loop van de jaren is gebeurd, is dat steeds meer dienstverleners het ook echt hun project gingen vinden. En dat zowel op organisatie als persoonlijk niveau. Soms denk ik: we zijn wel klaar. Het loopt wel.

En zeker na deze Maand van de 1000 voorbeelden, met een overvloed aan regionale activiteiten, columns van tientallen prominenten (namens brancheorganisaties of wetenschappers of wie dan ook), de Tool Talks, podcasts, de best practices, de onweerstaanbare wekservices… (het duizelt me nog), zou je zeggen ook zonder externe impulsen gaat het wel door.

Terwijl ik altijd dacht: hoe houd je in vredesnaam 12 jaar lang dit onderwerp op de agenda? Een onderwerp dat de politiek overduidelijk niet erg interesseert en snel weer door andere prioriteiten ingehaald kan worden?

Ooit begonnen we met de Dag van de 1000 voorbeelden. Het werd de week en nu al twee keer de maand. Allerlei organisaties gingen het “hun” dag  of week of maand vinden. Zoals ze ook in hun dagelijks werk het hun taak vinden de groep mensen met een arbeidsbeperking naar passend werk te brengen.

En vergis u niet, vele van dit type activiteiten, nu gecentreerd rond de actiemaand, vinden ook gedurende het jaar plaats. Er waren zelfs activiteiten deze maand die dezelfde strekking hadden, maar niet aangemeld waren. Met andere woorden: we hadden de dag, we kregen de week en de maand, maar eigenlijk is het elk jaar het jaar van de 80.000, 90.000 voorbeelden en straks dat van de 100.000 voorbeelden.

Nog drie jaar te gaan. We houden niet op. We blijven impulsen geven. We willen meer: op naar de 200.000 banen voor meer mensen voor een bredere doelgroep. Inclusie houdt nooit op, werk geeft mensen erkenning, structuur en zelfstandigheid en ja in deze tijde kan het ook nog bijdragen aan arbeidsmarkttekorten als je verder dan je neus lang kijkt.

Aart van der Gaag is boegbeeld van het project ‘Op naar de 100.000 banen’

Hoe beschikbaar is de arbeidsmarkt? Zijn er genoeg passende kandidaten voor de open vacatures? Zijn genoeg werkgevers bereid om kansen te bieden aan groepen, die eerder aan de kant bleven staan? En welke rol speelt bij de krapte? Dat zijn de vragen van de Maand van de 1000 Voorbeelden. In deze serie columns en interviews vragen we arbeidsmarktexperts om antwoorden.

#1000voorbeelden

  • Volg alle ontwikkelingen van de Maand van de 1000 Voorbeelden in het liveblog
  • Zie onze agenda met een overzicht van alle evenementen tijdens de Maand van de 1000 Voorbeelden.
  • Meer informatie en hulpmiddelen zijn te vinden in de Toolkit
  • Luister naar de #1000voorbeelden podcast