Over 9 weken zijn er verkiezingen. Ik ben erg benieuwd welke gevolgen de uitslag zal hebben voor het gehandicaptenbeleid. De komende weken zal ik op deze plek wat wensen en verwachtingen rondom de Banenafspraak en inclusie op een rij zetten.
FOTOFLEX.NL
Vandaag eerst een algemene aftrap, en wel over aandacht voor het onderwerp. Want als ik iets heb gemerkt in de afgelopen 9 jaar – waarin ik me met de Banenafspraak bezighoud: politiek en media zijn niet erg geïnteresseerd in de mens met een arbeidsbeperking.
Al jaren vragen belangenorganisaties als Iederin om de definities uit het VN-verdrag Gehandicapten breed van toepassing te verklaren op allerlei soorten wetgeving. Dat is tot nog toe tevergeefs. Uiteraard speelt dat ook bij de Banenafspraak en de voorafgaande quotumwetgeving. De echte ratio voor de gedefinieerde groepen heb ik tot nu toe niet kunnen vinden. Het overheersende criterium is nu ‘niet zelfstandig het minimumloon kunnen verdienen’.
Bij het uitwerken van de Banenafspraak en de quotumwetgeving was er al brede kritiek – ook van mij – op dit criterium. Dit vanuit de angst dat veel groepen er buiten zouden vallen.
Terug naar de vermeende desinteresse van politiek en media. In eerdere functies, bijvoorbeeld bij de uitzendbranche, kostte het geen moeite om pers en politiek te interesseren voor arbeidsmarktgerelateerde onderwerpen. Bij de Banenafspraak was er in het begin enige interesse. Al was de toonzetting wat zuur, want het zou toch niet lukken… Maar de aandacht verflauwde allengs. Zeker toen het bedrijfsleven de aantallen leek te halen. En goed nieuws scoort nu eenmaal niet.
Er komen misschien wat berichten als de overheid zijn target niet haalt en de discussie over loondispensatie versus loonsubsidie is breed uitgemeten in de mediarubrieken. Daarna werd het weer stil. Betrokken Kamerleden niet te na gesproken, die waren er natuurlijk wel. Maar het waren eenlingen en ze zijn bijna allemaal vertrokken. Het onderwerp heeft, helaas, nooit geleid tot brede interesse in de fracties.
Terwijl inclusie tegenwoordig wel bon ton is. Het woord is althans in alle monden bestorven. Maar de groep van de Banenafspraak, en breder de groep mensen met een handicap, blijft zwaar onderbelicht. Niemand is erop tegen dat ‘iedereen mee moet doen’, maar dat wordt anders als er consequenties aan verbonden moeten worden.
In de volgende weken wil ik wat issues op dit gebied nader belichten.
Laten we hopen dat de verkiezingsprogramma’s het onderwerp serieus oppakken. Laten we er vooral naar streven dat dit dan vervolgens in het kabinetsbeleid tot uiting komt. En dat het ten bate komt van de groep mensen met een arbeidsbeperking, maar net zo goed ten bate van de werkgevers en van de arbeidsmarkt als geheel. We hebben tekorten en we gebruiken een omvangrijke groep mensen totaal onvoldoende. Dat is raar. Dat is discriminatie. Dat hoort niet. Daarom: kies de Banenafspraak.
*Aart van der Gaag is namens werkgeversverenigingen VNO-NCW en MKB Nederland het boegbeeld Banenafspraak. De komende weken schrijft hij een serie columns over de toekomst van inclusie onder het motto ‘Kies de Banenafspraak’
