Bilderberg wil mensen perspectief bieden

Bij de Bilderberg Hotels groep is op dit moment een pilot gaande om werkplekken te bieden aan mensen uit de participatiedoelgroep. Edwin van Velsen is general manager van twee van de hotels, Wolfheze en de Klepperman: “De eerste drie maanden is een jobcoach cruciaal.”

Pilot om valkuilen te leren kennen

De ambities van de Bilderberg Hotels groep gaan verder dan alleen het voldoen aan Participatie- of Quotumwet. De hotelketen ziet inclusief ondernemen als een logische aanvulling op andere MVO-activiteiten, bijvoorbeeld op het gebied van duurzaamheid. De start met een pilotproject is bedoeld om te ontdekken wat werkt en welke valkuilen vermeden moeten worden. “Het is voor ons immers ook een leertraject, voor de hele organisatie en zeker voor de directe leidinggevenden.” Uit onderzoek van het UWV bleek dat mensen uit de doelgroep het beste ingezet konden worden op plekken waar het contact met de gasten niet de hoofdmoot van het werk vormt en op momenten dat de stress – immers een regelmatig terugkerend fenomeen in de gastronomie – beter te managen valt.

De successen

In de twee Bilderberghotels van Van Velsen kregen de afgelopen tijd vier doelgroepers een kans. De balans valt gemengd uit: twee succesverhalen en twee mindere ervaringen. In een van de hotels werd op de technische dienst een meisje aangenomen als assistent. “Dat was de ideale kandidaat. Ze had een opleiding in de goede richting en een tomeloos enthousiasme. Ze groeide dan ook in een mum van tijd uit tot een zelfstandige kracht en het mooiste is nog: elders heeft ze nu een vaste, volwaardige baan gevonden. Dan doe je dus iets goed! Ook in de keuken is het gelukt. De jongen doet, zolang we de belasting goed doseren en niet te veel tegelijk vragen, goed zijn werk. Dan wordt het ook een economische keuze. Simpel gezegd: het kost mij minder als hij sla staat te snijden, ook al doet hij wat langzamer, dan als mijn chef-kok dat moet doen.”

De tegenvallers

Net zoals bij kandidaten die niet uit de doelgroep komen, geldt ook voor de participatiegroep dat niet iedere nieuwe medewerker slaagt. Van Velsen kreeg ook twee tegenslagen te verwerken. Een werkt nog wel bij de Bilderberg groep, de ander heeft ontslag genomen. “Ze begonnen allebei prima, de proefperiode liep goed. Daarna werd het lastiger. Voor degene die ontslag heeft genomen, was het uiteindelijk een financieel verhaal. Ze hield aan het eind van de maand niet meer over dan ze met een uitkering zou doen. Dat ging ten koste van haar motivatie en dus ging het niet meer. De ander had in het begin geen jobcoach, nu wel. Hopelijk helpt dat.”

De lessen

Want jobcoaching is cruciaal, dat heeft Van Velsen wel gemerkt. De horeca is hard werken en de omgangstoon is, zeker op momenten van stress, rechtdoorzee te noemen. Daar moeten kandidaten aan wennen en een vertrouwenspersoon kan dan een belangrijke rol spelen. “Hotelmedewerkers zijn gewend om mensen op te leiden. Inhoudelijk zit het dus wel goed met de begeleiding. Maar een jobcoach ontlast de werkgever in de communicatie met de instanties en de werknemer, zeker in de periode dat je die nog een beetje moet leren kennen. Dat neemt hinderlijke ruis van de lijn. Omdat wij een echt opleidingsbedrijf zijn, is het ons doel om mensen te ontwikkelen. Bij de doelgroep doe je dat door gestructureerde werkzaamheden te bieden, tijd en geduld te investeren en mensen te observeren. Als je ziet dat mensen bepaalde taken lastig vinden of werken op bepaalde tijden te veel stress oplevert, dan pas je dat toch gewoon aan. Dat vind ik vrij normaal. Daar staat voor werkgevers ook een financiële prikkel tegenover. Die financiële prikkel is er voor kandidaten misschien niet. Daarom zouden we als werkgevers – en jobcoaches – meer moeten doen om het doel uit te leggen en het perspectief te laten zien. In het begin van elke loopbaan moet je in jezelf investeren, later kun je oogsten.”