Kwekerij Gova deed al aan de Participatiewet voor het bestond

Laurier: voor de Romeinen onmisbaar om lauwerenkransen van te maken, tegenwoordig vooral onmisbaar in de keuken. De thuiskok die het kruid recent nog gebruikte in zijn soep, saus of stoofgerecht, leefde waarschijnlijk in de veronderstelling dat laurier alleen in een zonovergoten aanbouw in midden-Italië of zuid-Spanje wordt gekweekt, maar de kans is groot dat het uit Nispen komt. Daar is namelijk een van de grootste laurierkwekerijen van Europa gevestigd: Gova.

Participatiewet voor het bestond

Gova is het bedrijf waar Charl Goossens, samen met zijn broer Jack, de scepter zwaait. Het familiebedrijf heeft naast de tien reguliere medewerkers ook zes mensen met een arbeidsbeperking in dienst. Verder wordt Gova het hele jaar door nog ondersteund door scholieren die een paar uur per week in het bedrijf werken. “Mijn ouders deden al aan de participatiewet voor dat woord bestond. Mensen die hun school niet hadden afgemaakt, kregen vroeger geen stempeltje. Die gingen gewoon lekker buiten met de handjes werken. Later was het dus vrij vanzelfsprekend dat we een erkend leerbedrijf werden en twee van onze medewerkers een cursus kregen om mentor te worden.

Toen de participatiewet om de hoek kwam kijken, was het voor ons dus een kleine stap om ook deze doelgroep kansen te bieden. Eerst deden we ook standaard een beroep op twintig tot dertig Poolse uitzendkrachten. Maar toen ik gemeenteraadslid in Roosendaal werd, kwam ik in aanraking met het sociaal domein. Dat was voor ons een reden om eens wat breder te gaan kijken bij het werven van nieuwe medewerkers.”

Teamgevoel

Bij Gova werken medewerkers met een arbeidsbeperking, de scholieren met een bijbaan en de vaste krachten kriskras door elkaar. Voor de nieuwe participatiemedewerkers arriveerden, ging Goossens met zijn medewerkers om tafel. “Iedereen doet mee en iedereen staat erachter. Het is ook voor onze reguliere medewerkers een verdieping van hun werk. Zij krijgen de kans hun ambacht over te dragen. Natuurlijk zijn er bepaalde taken, zoals werken met sommige machines, die voor de veiligheid alleen door de reguliere mensen worden gedaan, maar verder kan ik niet anders dan zeggen dat ze er gewoon helemaal bij horen. Dat blijkt ook uit het teamgevoel dat is ontstaan.

Het hele team komt voor elkaar op en steunt elkaar. Sommige mensen uit de participatiegroep zullen doorgroeien naar een volledige functie, anderen misschien niet. Maar dat maakt op zich ook niet uit, want deze hele groep is gewoon lekker aan het werk en krijgt de kans in zijn eigen levensonderhoud te voorzien. Dat is toch waar het omdraait?”

Rekensommetje

De keuze tussen Poolse uitzendkrachten of medewerkers met een arbeidsbeperking stelde Charl en Jack Goossens wel voor een bedrijfseconomische vraag: hoe verhouden de kosten en productiviteit van de ene groep zich tot die van de andere? “Je bent ondernemer, dus het moet financieel wel te bolwerken zijn,” zegt Goossens niet voor niets. “Dus ga je een rekensommetje maken en dat is nu ook weer niet zo heel moeilijk. Daaruit bleek dat het voor ons goed te doen was om te gaan werken met mensen die een arbeidsbeperking hebben. Wat er minder is aan productiviteit of meer nodig is aan begeleiding, wordt financieel gecompenseerd.”

De manier waarop dat gaat, is wel iets waar Goossens zich over op kan winden. “Wij hebben niet alleen mensen uit de Wajong, maar ze komen uit allerlei categorieën met allerlei regelingen. Onze boekhouder hoor ik daar regelmatig over mopperen, want het zou voor iedereen veel makkelijker zijn als die regelingen gewoon op elkaar aan zouden sluiten. Het wordt werkgevers nu echt lastig gemaakt en dat is zonde. Je krijgt er gewoon echt, en dit is geen gemakkelijk cliché, heel veel voor terug.”

Er kan zoveel meer

Daarom vindt Goossens het BZW-ambassadeursnetwerk ook zo belangrijk. Niet alleen is het volgens hem een gelegenheid om elkaar als werkgevers te inspireren en van elkaar te leren. Het biedt ook de mogelijkheid samen op te trekken richting gemeenteraden, werkpleinen en andere instellingen. “De Participatiewet wordt op gemeentelijk niveau uitgevoerd. Dat is de ideale kans voor werkgevers om aanspreekpartners te vinden. Laten we samen aan de bel trekken als er dingen minder lopen, dat maakt echt wel indruk op gemeenteraadsleden.”

Goossens heeft het gevoel dat er in de regio nog veel meer mensen met een arbeidsbeperking aan het werk kunnen worden geholpen. “Er zijn gelukkig al veel gepassioneerde ondernemers. Die moeten hun verhaal vertellen, want succesverhalen maken indruk. Maar we moeten ook nieuwe terreinen openen. Er kan zoveel meer. Waarom zou elke boer niet een stalknecht met een arbeidsbeperking aan kunnen nemen, of elke aannemer een manusje-van-alles?