Tien jaar geleden veranderde mijn leven plotseling: ik werd aangereden door een auto. Ik belandde in een rolstoel en vijf jaar revalidatie volgde waarin ik kennis maakte met de onduidelijke wetgeving, drempels en vooroordelen ten aanzien van arbeidsbeperkten. Daar werd ik niet vrolijk van. Tot er een keerpunt kwam, ik stelde mijzelf en nu ook werkgevers en werknemers deze vraag: “wat kun je nog wél?” in plaats van “wat kun je niet meer?” Ik besloot werk te maken van mijn passie en startte mijn eigen onderneming met als doel om mensen met een diverse achtergrond in hun kracht te zetten! Naast maatschappelijk werker, ben ik ook rouw- en verliesdeskundige. Dit klinkt misschien wat zwaar, maar alles begint bij acceptatie. Acceptatie van wie je bent is de basis voor groei, vertrouwen, betere werkprestaties en minder verzuim.

Coachees zijn regelmatig blij verrast om mij soms met krukken of een rolstoel te zien: “eindelijk iemand die naast professional ook ervaringsdeskundige is!” Ook humor werkt enorm relativerend, zo heb ik met een manager een rolstoelrace gehouden. Werkgevers zijn verbaasd: “huh, maar jij bent óók gehandicapt?” En juist daar zit de kracht, wees nieuwsgierig! Ga in dialoog!

Binnen het bedrijfsleven houd ik mij bezig met participatie en inclusie. Ik ondersteun zowel werknemer als werkgever op de werkvloer en geef advies, trainingen en coaching op maat. Onderwerpen als grenshantering, empowerment, (rouw)verwerking en acceptatie van beperking, duurzame inzetbaarheid en energiebalans komen aan bod. Laatst gaf ik samen met mijn coachee een presentatie aan de manager en teamleden over haar ‘weeffoutje’ (verwerkingsprobleem in de hersenen) waarin zij uitlegde waarom zij werkzaamheden soms anders benadert. Iedereen was onder de indruk van haar doorzettingsvermogen. Waar eerder irritaties waren, ontstond er nu wederzijds begrip en teamspirit!

Laten we de kwaliteiten van de mens aanspreken en deze voorop stellen. Laten we kijken naar wat iemand nog wél kan zonder uit te sluiten. Want iedereen, met of zonder beperking, wil gezien worden. Daarom ben ik van mening dat de doelgroep moet worden verbreed, we laten nu te veel talent liggen en dat is zonde! Wanneer je in mogelijkheden denkt, heb je niet alleen een unieke werknemer in huis, maar let op dat je ‘m ook behoudt op een duurzame manier. Het is de hoogste tijd om van exclusiviteit naar inclusiviteit te gaan, zodat iedereen deel kan uitmaken van een inclusieve én werkbare arbeidsmarkt. Hier draag ik graag mijn steentje aan bij!

 

 

Jojanneke van Jaarsveld

Zelfstandig maatschappelijk werker en rouw- en verliesdeskundige
Coaching werkgever en werknemer | Verlies en acceptatie