Edwart Stam, constructie en jachtbouw Stam:
‘Van mij hoeven ze niets te kunnen als ze bij me komen’

“Ik wilde nooit mensen in dienst hebben. Mijn vrijheid was me eigenlijk heel veel waard. Gewoon het gevoel: ik kan hier morgen de deur achter me dichtdoen en dan is het allemaal goed. Met medewerkers kan dat niet. Als mijn vader je niet mocht, zei hij niet voor niets: ik wens je veel personeel.”

“Nou goed, veel personeel heb ik nog steeds niet,” zegt Stam. Maar deze maand nam hij al wel een extra medewerker uit de doelgroep Banenafspraak aan. “We zijn nu met z’n vijven. Inderdaad zitten er daar een paar jongens uit de doelgroep tussen. Dat begon eigenlijk omdat ik toevallig met iemand aan de praat raakte en dat leek me geen domme knul. Hij kon wel wat met computers en ik had het druk. Zo gaan die dingen soms. “

Zelf ontdekken

Toen bleek eigenlijk al vrij snel dat hij het wel leuk vond om met die jongens te werken. “Niet altijd en niet met allemaal natuurlijk. Ik had er ooit een stel bij die niet uit hun bed konden komen. Dat wordt dan na verloop van tijd toch lastig. Maar met anderen gaat het wel weer heel goed en die ontwikkelen zich dan geweldig.”

Dat vindt Stam eigenlijk nog het mooiste: om met zijn medewerkers aan de slag te zijn en ze zelf dingen te laten ontdekken. “Voor mij hoeven ze niks te kunnen als ze bij me komen. Ik ben zelf ook een autodidact, misschien komt het daardoor. Niet alles lukt ook natuurlijk. Zo had ik ooit het plan om samen met hen echt bootjes te gaan bouwen. Maar dat bleek te ingewikkeld. Maar goed, we hebben nog genoeg te doen.”

Stam is namelijk actief in een sector, die niet echt getroffen is door corona. “Je zou kunnen zeggen dat ik daarom makkelijk praten heb. Maar ik mag toch hopen dat corona iets tijdelijk is en dat de economie daarna wel weer op gang zal komen. We worden niet getroffen door een enorme natuurramp of zo. Ik hoop dat iedereen die jongens zoals de mijne in dienst heeft in elk geval z’n best doet om ze zolang mogelijk vast te houden. Dat verdienen ze.”