Project Description
Restaurant Onze Kerk: “Meedenken en duidelijk zijn, daar gaat het om”
Dieuwke Simonis-Stellinga, eigenaresse van restaurant Onze Kerk, wordt regelmatig gevraagd naar haar verhaal over arbeidsparticipatie: “Iedereen verklaarde ons voor gek: wie begint er in een dorp in een leegstaande kerk een restaurant waar ook mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken?”
Prettige dagbesteding
“Wij dus.” En de aanpak werpt z’n vruchten af. De combinatie van lekker eten in een warme omgeving waar ook verschillende soorten medewerkers een plekje hebben gevonden, slaat aan. Dieuwke weet uit ervaring hoe lastig het is om een prettige dagbesteding voor een bepaalde groep mensen te vinden. “Wij kijken vooral naar wat ze wel kunnen. Zoals meehelpen met groenten snijden, kandelaren schoonmaken of tuinieren in de moestuin.”
Geen thuiszitters
Ze houdt ervan om mensen een kans te geven. “Als het goed voelt, dan weet je dat meteen.” Zoals de chef-kok in opleiding: “In de keuken staat een jongeman die vorig jaar is begonnen als jonge knul . Nu willen we ervoor zorgen dat hij middels ervaren en leren chef kan worden.” Of het verhaal over een medewerkster met down die te grieperig was om te werken. “Ik heb haar op het hart gedrukt dat zieke mensen in bed horen en niet in een restaurant.” Dieuwke vertelt het met een lach. “Het is zo typisch: de mensen werken hier graag. Thuiszitten is het laatste wat ze willen.”
Drie maanden
“We zijn nu ook in gesprek met een man die een vluchtelingenstatus heeft.”Hij wil graag als klusjesman aan de slag op een werkervaringsplek. Maar zijn privésituatie is lastig. “We denken daarin mee, maar we zijn ook duidelijk: als we afspreken om acht uur te beginnen, dan verwachten we dat ook. Gelukkig hebben we drie maanden de tijd om aan elkaar te wennen.”
Ze is heel blij dat het restaurant goed draait. Maar ze geeft toe: “We investeren veel tijd om het beste in iedereen naar boven te halen. Ik ben blij dat de gemeente Drimmelen ons hierin ondersteunt. Dat geeft ruimte om iets moois met alle mensen neer te zetten. Daar word ik blij van.”