Project Description

Cees van der Horst Organisatie&Evenementen: “Ze worden kinderen van je”

Cees van der Horst Organisatie&Evenementen biedt zijn klanten alles voor de organisatie van feesten en evenementen. Daarnaast heeft de ondernemer een van de grootste carnavalswinkels van Nederland en runt hij een ontbijtbezorgdienst: Goedemorgen Ontbijtservice.

Begin was toeval, vervolg niet

Bij al zijn bedrijven spant Van der Horst zich in om mensen met een beperking een kans te geven. “En daar ga ik ver in,” zegt de Bredase ondernemer. Van de in totaal 42 medewerkers, behoren standaard tussen de 4 en de 6 mensen uit de doelgroep. Dat Van der Horst daarmee begon, was eigenlijk toeval. Al weer jaren geleden zocht een organisatie, die dagbesteding opzette voor mensen met het syndroom van Down, eenvoudig werk voor deze doelgroep om op hun eigen locatie uit te voeren. “We lieten ze stokjes voor suikerspinnen inpakken. Maar ze hadden moeite met het tellen van de juiste aantallen. Toen hebben we het met speciale weegschaaltjes, compleet met pictogrammen, geprobeerd. Dat ging prima.”

Van der Horst ontwikkelde het instructiesysteem met pictogrammen steeds verder. Vooral toen bleek dat bezuinigingen de dagbesteding in gevaar bracht. “Die dagbestedingsorganisatie kon niet verder. Maar wij vonden ons bedrijf geschikt om die begeleiding te bieden. Daarom hebben wij die groep bij ons opgenomen en vanaf dat moment steeds verschillende mensen uit de doelgroep in dienst gehad.”

Mensen verder brengen

Van der Horst is trots op al zijn medewerkers, maar zeker ook op de mensen met een beperking die voor hem werken. “Een beperking vind ik trouwens zo’n negatieve benaming. Ik noem het een andere kwaliteit.” De intensieve begeleiding die hij zijn mensen biedt, leidt er volgens hem toe dat ze verder komen dan hun eigen omgeving en begeleiders vaak denken. “Mensen hebben echt veel te bieden.”

Als voorbeeld noemt hij de medewerker van het kledingverhuurbedrijf. “Een kandidaat waar niemand veel vertrouwen in had. Maar nu doet ze alle gevraagde werkzaamheden – van het sorteren tot strijken en terughangen van de was – helemaal zelfstandig. Een ander die bij ons kwam had de droom om heftruckchauffeur te worden. De instanties dachten dat hem dat nooit zou lukken. Hij zou nooit zijn theorie kunnen halen. Nou, wij zijn met hem aan de gang gegaan en het is hem gelukt. Hij heeft zijn certificaat en inmiddels bij een ander bedrijf een baan als heftruckchauffeur gevonden.” Dat zijn natuurlijk mooie voorbeelden. “Dat bereik je door mensen echt stapje voor stapje verder te ontwikkelen. Begin heel klein en breidt dat met duidelijke instructies heel langzaam uit. Dan zit er heel veel rek in.”

De beste rijders

De inzet van mensen met een zichtbare beperking, kan ook klanten kosten. Daar is Van der Horst inmiddels wel achtergekomen. “Een aantal van onze mensen met downsyndroom werkt met de klanten in de winkels. Sommige mensen vinden dat misschien niet zo prettig. Maar daar laat ik me niks aan gelegen liggen. De meeste klanten vinden het gelukkig alleen maar leuk.” Bij Van der Horst werken niet alleen mensen met het syndroom van Down. Bij zijn ontbijtservice werken een aantal chauffeurs met een stoornis in het autistische spectrum. Als andere werkgevers Van der Horst weleens vragen waarom hij deze mensen eigenlijk dienst neemt, heeft hij zijn antwoord klaar: “Waar vindt je chauffeurs die altijd op tijd komen, nooit schade rijden en nooit ziek zijn? Dan is het zelfs met de extra begeleidingstijd, vooral extra tijd om alles heel goed uit te leggen, nog economisch rendabel. Geloof mij maar, die gasten zijn de beste rijders die je kunt hebben. Zolang je maar weet hoe je met ze om moet gaan.”

Dat moet je leren, weet Van der Horst. Hij gaf een rijder eens de instructie: wat er ook gebeurt, om negen uur moet je in Amsterdam zijn. “Dat was hij ook keurig, maar hij was wel doorgereden na een ongelukje. Daar heb ik ook weer een belangrijke les geleerd. Maar nogmaals, kies je woorden zorgvuldig en het werkt echt perfect.”

Het contact blijft

Cees van der Horst probeert mensen met een arbeidsbeperking te helpen om zich te ontwikkelen. Daarna is het de bedoeling  dat ze daarna doorstromen naar een andere werkgever. “Doorstroming is nodig. Zo kunnen wij kansen blijven bieden aan de mensen die het echt hard nodig hebben.” Maar het contact met de groep blijft altijd. “Ook na jaren komen ze nog weleens langs om te kijken hoe het gaat of om hun vriendin voor te stellen. Het worden toch een soort kinderen van je. En je wilt dat het altijd goed gaat met je kinderen. Daarom is het waardevol om contact te houden.”

Van der Horst hoopt te bereiken dat veel meer werkgevers kansen bieden aan deze doelgroep. Onder andere als voorzitter van een grote regionale business club zet hij zich daar voor in. “De regelgeving moet in elk geval eenvoudiger worden. Dat is nu een drama. Het moet ook veel simpeler worden om kosten voor aanpassingen aan de werkplek te vergoeden. Dat zijn randvoorwaarden die veel beter geregeld moeten worden.” Maar: werkgevers moeten het niet voor de subsidie doen. “Je moet er lol in hebben. En ik kan iedere werkgever die deze mensen een kans biedt verzekeren: het is een leuke uitdaging.”