‘Parkeerplaats’

Je hebt een afspraak in het gemeentehuis van Oude IJsselstreek. Aangekomen in Gendringen rij je de bescheiden parkeerplaats van het gemeentekantoor op. Vlakbij de ingang zie je twee gehandicaptenparkeerplekken. Bij een van de twee rolstoelbordjes staat nog een bordje: burgemeester. Ik ben namelijk een burgemeester in een rolstoel en een rolstoelparkeerplaats is dan wel zo handig.

Binnen zit Marga naast de baliemedewerker van de gemeente. “Welkom!”, zegt Marga hartelijk. Ze heeft het syndroom van Down, maar is heel goed in gastvrijheid. Waarschijnlijk zie je terwijl je zit te wachten Henri en Mohammed voorbij lopen. Henri is een van de gemeentebodes. Mohammed heeft een licht verstandelijke beperking, maar is heel handig in kleine klusjes. Door de ingang van de kantine zie je misschien Johanna aan het werk in de keuken. Johanna heeft ook een verstandelijke beperking, maar maakt de allerlekkerste lunchgerechten.

Marga, Mohammed en Johanna werken sinds ruim een jaar bij de gemeente Oude IJsselstreek. Hun persoonlijke verhalen staan voor mij voor veel meer. Als groot voorvechter van een inclusieve samenleving — en dus ook een inclusieve arbeidsmarkt — vond ik dat mijn gemeente moest laten zien dat het ook echt kan. Te lang hebben we mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt apart gezet. In aparte hallen werden mensen verborgen gehouden voor de samenleving. Of werden zelfs helemaal niet gezien als mogelijke werknemer en zaten thuis.

We creëerden een soort ‘parkeerplaatsen’ voor mensen. Doodzonde vind ik persoonlijk. Want ik zie hoeveel plezier Marga, Mohammed en Johanna hebben in hun werk. En hoeveel we als gemeente hebben aan hun talenten. Ik zie gemeentemedewerkers bij zichzelf ook nieuwe vaardigheden ontdekken. Zo ben ik onder de indruk van de manier waarop gemeentebode Henri met Mohammed omgaat en hem begeleidt. En de bezoekers van het gemeentehuis? Die glimlachen en vinden het inmiddels heel normaal. Het inspireert ook anderen om te werken aan een inclusieve arbeidsmarkt. Door het gewoon te doen.

“Gewoon lekker aan het werk!” Dat is het motto dat ik al jaren hanteer. Voor mezelf, maar ook voor de mensen met wie ik samenwerk. En eerlijk gezegd maakt het mij daarbij niet uit of je nu een studie hebt gevolgd en burgemeester bent, of een verstandelijke beperking hebt. Benut het talent dat je hebt. Laten we parkeerplaatsen dus gebruiken waarvoor ze bedoeld zijn: auto’s of fietsen. Niet om mensen aan de kant te zetten.