Tijdens een live verkiezingsuitzending koos Nederland afgelopen maandag haar eerste Minister van Gehandicaptenzaken. Na een uitgebreide verkiezingscampagne bleek Rick Brink de meeste stemmen te hebben behaald. Een prima initiatief met een innemende minister als resultaat, maar de uitzending zelf was helaas onder de maat.

De verkiezing werd uitgezonden door KRO-NCRV en gepresenteerd door Lucille Werner, die met haar stichting ook het initiatief had genomen, samen met Anita Witzier. De jury bestond uit een (oud)politicus, een voormalig wielrenster en een blinde cabaretier. Een niet blinde cabaratier mocht wat grappen vertellen en Eric Scherder, hoogleraar neuropsychologie, kwam ook nog aan het woord. De aanwezigheid van de minister van VWS gaf het geheel nog wat extra gewicht.

In de kranten heb ik inmiddels de eerste interviews met Rick al gelezen en hij mag zelfs vrijdag aanschuiven bij de ministerraad.

Hartstikke mooi allemaal.

Dat meen ik. Hoe meer aandacht voor mensen met een arbeidsbeperking, die helemaal niet zo beperkt zijn, des te beter. (Overigens vind ik arbeidsbeperkt echt een betere term dan gehandicapt, maar dat nu maar even terzijde). Daarom ondersteunden wij het initiatief ook. Op deze site kregen alle kandidaten de ruimte voor een column waarin ze hun visie en plannen uiteen konden zetten. Ik vond de kandidaten ook heel gevarieerd. Er waren vier ervaringsdeskundigen en twee zonder beperking, maar met een duidelijke link naar deze wereld.

Ik hoop dat er wat moois van komt.

Toch moet me wel iets van het hart. De verkiezingsuitzending zelf vond ik niet geslaagd. Het was showy en belangrijker: er was nauwelijks aandacht voor de kandidaten. Ze mochten niet met elkaar in debat. Ze werden geïntroduceerd met een filmpje en kregen een paar lullige vraagjes (waarvan “Sven, vertel eens een mop?” toch wel echt het dieptepunt was). Welke kijker wist aan het einde van de uitzending meer over de visie van de kandidaten dan aan het begin?

Ik vraag me echt af of dat met ‘gewone’ mensen ook gedaan was.

Politici debatteren met elkaar (zeker niet altijd even goed) en zo kun je ontdekken welke kandidaat ideeën heeft die je aanspreken. In dit geval moest je maar gokken waar ze voor stonden. Dat is echt een gemiste kans. Het initiatief vind ik mooi, maar deze uitvoering was niet emanciperend. Ik hoop dat het jaar dat Rick aan het bewind is meer gaat brengen!

Aart van der Gaag, commissaris van het project ‘Op naar de 100.000 banen’