Ik weet niet of je wel eens in de spits met de bus reist. Het zal je dan opvallen dat je steeds vaker in een overvolle bus een plekje moet zien te vinden. Een soms hachelijke onderneming omdat iedereen graag mee wil. En daar sta je dan. Je kan niet meer vooruit of achteruit. Irritatie. En het ergste is dan De RUGZAK!
Mensen worden er twee keer zo dik van. Dus nemen twee keer zo veel ruimte in. En als het even tegenzit word je door zo’n ‘torpedo’ geplet. Busondernemingen vragen zich al jaren vertwijfeld af hoe dit bagagevraagstuk op te lossen. Misschien moeten alle rugzakdragers maar met elkaar in de bus, dan weten ze eens hoe het is.
Discriminatie, uitsluiting! De opstand van de rugzakdragers is nabij. Kamervragen en een minister die uiteraard verklaart dat zulke oplossingen leiden tot tweedeling en dus in strijd zijn met onze cultuur en goede zeden. De verontwaardiging is groot en de rugzakdragers mogen bij alle talkshows laten horen hoe ze als vee worden behandeld. Maar ja wat moet je als de meerderheid het wil?!
En wat doen we dan met die andere rugzakdragers. Die mensen, waarbij het rugzakje niet zichtbaar is. Zij die niet al te veel plaats innemen en die hun plaats niet gewoon opeisen en daarmee de ruimte voor anderen beperken. En toch zijn ze anders, doen anders of zien er anders uit. Dus behandelen we ze apart. Apart van ons. Dat wil de meerderheid toch?!
Het is goed dat aan deze apartheid een einde komt. En de Banenafspraak is het begin. Natuurlijk is het wennen om voortaan collega’s te hebben die zich ‘anders dan gemiddeld’ gedragen. Collega’s die gewoon wat meer hulp en aandacht nodig hebben. Collega’s met een iets langere gebruiksaanwijzing dan bij de meerderheid.
Op al die plekken waar eerst weerstand was, waar de vrees voor het onbekende overheerste, zie je de verandering. Er wordt plek gemaakt. Het gaat langzaam, maar het gebeurt. En het valt eigenlijk best mee. Uiteraard kost het moeite, vraagt het aanpassing maar dat kunnen we aan.
Je zal maar met een rugzak geboren zijn, dan is het fijn om te weten dat er voortaan ook voor jou een fijne werkplek is. Niet apart maar gewoon erbij, zoals iedere dag weer samen met al die andere rugzakdragers in de Bus. Want wat in de bus kan, kan overal!
Hans Spigt
(Aanjager Banenafspraak Overheid & Onderwijssectoren)
