Met een klap op mijn schouder kwam hij naast me zitten. “Hoe is het?”
“Goed!” antwoordde ik. “En met jou?”
Met hem – Daan – was het ook goed. Eerder op de dag had Daan poffertjes voor de gasten gemaakt, met boter en suiker. Ook voor mij. Nu zat Daan zelf aan de poffertjes. Met boter en jam. Extra veel jam.

Het vond plaats bij de opening van een nieuwe locatie van de Koekfabriek. Een bakkerij die startte in 2013 om zo kansen te bieden aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. In alle vier de locaties komt de hoofdbakker uit een WW-uitkering. Daan is één van de vijftien hulpbakkers in de Bredase Koekfabriek. Deze hulpbakkers hebben bijna allemaal een verstandelijke beperking en hebben doorgaans een dagbestedingsindicatie.

Met een paar van deze hulpbakkers gaat het zo goed, dat de ondernemer nu overweegt ze in dienst te nemen. Dat zou prachtig zijn! Een baan, waar de medewerkers voor hun arbeid ook ‘gewoon’ een passend salaris ontvangen. Want het zijn lekkere koekjes! En… dat is eigenlijk ook heel logisch. Want koekjes bakken doe je niet met je ‘beperking’, maar met je vaardigheden. En voor risico’s zoals loondoorbetaling bij ziekte of verminderde productiviteit kan de werkgever gecompenseerd worden via de no-riskpolis en loonsubsidies. Ofwel: als u als werkgever erover denkt om mensen met een handicap aan te nemen: gewoon doen! U krijgt er vaak een ontzettend gemotiveerde werknemer voor terug!

Tijdens m’n afstudeeronderzoek enquêteerde ik 26 werkgevers die Wajongers in dienst hadden. Wat bleek? Al deze werkgevers kenden al iemand met een handicap vóór zij ‘hun’ Wajonger(s) aannamen. En: al deze werkgevers waren (zeer) positief over ‘hun’ Wajongers als werknemers. Bekend maakt bemind en een positieve en realistische beeldvorming is van groot belang voor de arbeidsmarktkansen van mensen met een handicap. Helaas zet een deel van de politiek, media en overheid mensen met een handicap of ‘beperking’ nog vaak neer als ‘arbeidsongeschikten’ in plaats van als mensen met capaciteiten. Er moet dus nog het een en ander gebeuren op gebied van beeldvorming…

Daarom heb ik me vorig jaar ook verbonden aan de Lucille Werner Foundation, een organisatie die deze beeldvorming over mensen met een handicap wil veranderen. En zo zijn er gelukkig meer mooie initiatieven. Ik heb er vertrouwen in dat we met elkaar een inclusieve arbeidsmarkt kunnen bereiken. Niet alleen omdat iedereen een plek verdient, maar ook omdat eigenlijk bijna iedereen naast beperkingen ook talenten heeft. Of zoals een werkgever zo simpel en fraai verwoordde: “Iedereen heeft op bepaalde gebieden een arbeidshandicap.”

 

Nico Blok

Ambassadeur van de Lucille Werner Foundation. Nico is als econoom afgestudeerd op het onderwerp ‘Wajongers in dienst van reguliere werkgevers’, behoort zelf tot de doelgroep van de Banenafspraak en werkt sinds 2013 bij het ministerie van Economische Zaken als beleidsmedewerker.