Recent zijn de cijfers over de voortgang Banenafspraak gepubliceerd. Voor 2016 blijkt het bedrijfsleven op koers te liggen, de overheid behaalt de doelstelling niet. Voor de staatssecretaris de reden om voor de overheidswerkgevers het quotum te activeren. Daar heb ik al vele meningen over gehoord: van slecht idee, tot juichende reacties onder het motto ‘wie niet horen wil, moet voelen.’ Persoonlijk geloof ik niet in de stimulerende werking van een quotum, je zou de ‘excuus-gehandicapte’ maar zijn die ‘moet’ worden aangenomen om een boete te voorkomen!

Ik hoor de staatssecretaris de werkgevers aan overheidszijde oproepen om een beentje bij te trekken. Ja, graag, doe dat vooral! Hup hup, alle overheidswerkgevers samen, invulling geven aan de participatiewet en de Banenafspraak. Klinkt goed, vindt u niet?

Helaas, in de praktijk zie ik iets anders. Want ja, er is een wet waar overheden ook aan willen of moeten voldoen: aanbestedingswetgeving. Zo heeft de Rijksoverheid recent een aanbesteding gedaan om Rijksbreed invulling te geven aan de inhuur van participanten. Uit deze aanbesteding is een aantal marktpartijen naar voren gekomen die vanaf 1 januari invulling geven aan de inhuur. Tot zover lijkt er niets aan de hand. Helaas is in de aanbesteding opgenomen dat per 1 januari as. de afspraken met de bestaande partijen worden beëindigd. Met andere woorden, bestaande detacheringen vanuit bijvoorbeeld SW-bedrijven kunnen niet op de huidige basis doorlopen. Dus ofwel de detacheringen worden beëindigd, of de kandidaten gaan voor begeleiding over naar de partijen die de aanbesteding hebben gewonnen of er moet gezocht worden naar constructies met onderaanbesteding.

Gevolg: kandidaten uit de doelgroep die omwille van een aanbesteding moeten wisselen van formele werkgever of van begeleider. En dat dan met soms kwetsbare mensen uit de doelgroep Banenafspraak die zonder begeleiding niet in een baan of detachering kunnen functioneren. De voorbeelden van rijksdiensten die nu zaken doen met een lokale of regionale partijen voor de inhuur van participanten, stapelen zich op. Met de handen in het haar zien HR-functionarissen dat zij bestaande detacheringen moeten afronden. Soms met kandidaten die al lange tijd bij hen gedetacheerd zijn. Dat gaat zeker niet bijdragen aan het behalen van de doelstelling Banenafspraak voor overheidswerkgevers!

Eerlijke kansen voor marktpartijen, zijn een groot goed. Dat we dat in Europese en Nationale aanbestedingsregels hebben vastgelegd is prima.

Eerlijke kansen voor kandidaten uit de doelgroep Banenafspraak, via detachering of arbeidsrelatie, zijn een groot goed. Dat we dat in de participatiewet en de Banenafspraak hebben vastgelegd is prima.

Maar dat deze twee wetten hier vreselijk in de weg zitten en een tegengesteld resultaat opleveren, is zonneklaar! Het lijkt me dat de aandacht van de ministeries daar naartoe uit zou moeten gaan, in plaats van naar de invoering van een quotum! Voorkomen is immers beter dan genezen!

Fotograaf: fotoflex.nl

 

 

Martine Schuijer

Secretaris onderwijs & arbeidsmarkt VNO-NCW Midden
Manager regio-inzet ‘Op naar de 100.000 banen’