Mijn man en ik runnen een hotel-restaurant met zalencentrum in Deurningen, vlakbij Hengelo. Het is een echt familiebedrijf. Ons personeel reken ik trouwens ook tot de familie.

We doen het namelijk echt samen, als een team. Wij zijn de zesde generatie in de zaak, welke inmiddels al 192 jaar in de familie bestaat. Mijn 2 kinderen zijn de zevende generatie en ook allebei al werkzaam in het bedrijf. Van de ca. 60 medewerkers zijn er momenteel 9 medewerkers met een arbeidsbeperking. Ik hoor weleens van mensen dat ze dat veel vinden. Of ze vragen waarom we dat doen. Er is geen waarom. Ik vind het normaal. De eerste kwam in 2001 via het Praktijkonderwijs bij ons binnen. Nu staan we bekend als inclusief bedrijf en weten de scholen en het UWV ons wel te vinden als ze nieuwe kandidaten hebben.

Al is er dan niet echt een waarom, er is wel een hoe. Het begint ermee dat de taken goed bij de persoon passen. Om dat voor elkaar te krijgen, moeten mensen zelf wel weten wat ze kunnen en wat niet. Daar vraag ik dan ook altijd naar bij het sollicitatiegesprek. Als mensen zelf geen eerlijk beeld hebben van wat ze kunnen en willen, wordt het lastig.

Maar als je weet wat iemand kan, kun je daar omheen plannen. Sommige mensen werken alleen overdag, wanneer het rustiger is. Voor een ander werken we met opdrachtenlijstjes: met dat lijstje in de hand gaat hij aan de gang en werkt door tot het af is. Dat lijstje geeft hem houvast. Maar voor de meeste medewerkers is het in het begin een kwestie van goed uitleggen, veel voordoen en intensief begeleiden. Daar hebben we een interne jobcoaches voor. Dat kan ik iedereen aanraden: dan gaat het na een tijdje vanzelf.

Wat niet vanzelf gaat, is het worstelen met de bureaucratie. Dat kost me zo veel tijd. Wij zitten op de grens van drie gemeenten. Hoe vaak ik al niet geprobeerd heb duidelijk te maken dat het niet echt handig is dat we met drie verschillende soorten regels worden geconfronteerd… Ik hoor weleens van werkgevers dat ze bang zijn voor die bureaucratie. Daar kan ik ze geen ongelijk in geven. Maar hoe vervelend het ook is, wij zetten door. De tijd die het kost aan begeleiding, betaalt zich echt dubbel en dwars terug met 200% gemotiveerd personeel.

 

 

Irma Hellegers is samen met haar man eigenaar van hotel-restaurant- zalencentrum Frans op den Bult