Staanvooreenbaan organiseert een aantal bezoeken (per bus, vandaar BUSSSS…for JOBS) aan potentiële stagebedrijven of werkgevers voor leerlingen uit het praktijk- en speciaal onderwijs. Dat biedt leerlingen de mogelijkheid om eens met eigen ogen te zien hoe het er in diverse branches aan toe gaat op de werkvloer.
In het Sociaal Akkoord, gesloten door werkgevers- en werknemersorganisaties, hebben werkgevers beloofd om 100.000 werkplekken te creëren voor mensen met een arbeidsbeperking. Deze Banenafspraak staat sinds 1 januari 2015 en is vastgelegd in de Participatiewet. Om dit doel te kunnen behalen, is inzet van velen nodig. Mensen met een arbeidsbeperking beschikken vaak over talenten die voor werkgevers van grote waarde kunnen zijn. Maar daarvoor moeten werkgevers en hun potentiële medewerkers-met-afstand-tot wel eerst bij elkaar komen.
BUSSSS…for JOBS is een mooi voorbeeld van zo’n actie, georganiseerd door en in het kader van Staanvooreenbaan. Dit is de campagnenaam van het Regionaal Werkbedrijf Gelderland Midden; een samenwerking tussen VNO-NCW, tien gemeenten uit de regio Midden-Gelderland, UWV, Vakbonden, VSO/Pro scholen en het Werkgeversservicepunt Midden-Gelderland.
Staanvooreenbaan organiseert een aantal bezoeken (per bus, vandaar BUSSSS…for JOBS) aan potentiële stagebedrijven of werkgevers voor leerlingen uit het praktijk- en speciaal onderwijs. Dat biedt leerlingen de mogelijkheid om eens met eigen ogen te zien hoe het er in diverse branches aan toe gaat op de werkvloer.
Ze kunnen vragen stellen aan medewerkers en leidinggevenden of zelfs de handen uit de mouwen steken en zo direct ervaren hoe het is om ergens aan de slag te gaan. Werkgevers bieden op hun beurt een kijkje in de keuken, leggen uit wat mogelijke vacatures inhouden en wat ze verwachten van medewerkers. De accountmanager van WSP die meereist met de bus, kan meteen brandende vragen beantwoorden of benodigde contacten leggen.
Hoteldebotel
Op 21 november ging er een bus vol leerlingen van Produs, Prisma, Mariëndael en het Vierbeek College (uit Arnhem en Oosterbeek) op weg naar twee hotels in de omgeving: Landgoed Hotel Avegoor in Ellecom en Het Bilderberg Hotel Klein Zwitserland in Heelsum. De leerlingen zijn tussen de 16 en 18 jaar. Ze hebben óf al hun hart verpand aan de horeca óf ze willen zich in ieder geval uitgebreid oriënteren op de mogelijkheden die deze branche hen biedt.
Een bedankje voor Billy Huisman.
Bij Fletcher Hotel Landgoed Avegoor onthaalt manager Billy Huisman de club. Enthousiast vertelt hij over het werk in een hotel, over beginnen bij het begin, dat je veel moet oefenen om ergens te komen en vooral ook over de gezelligheid achter de schermen tussen collega’s onderling.
Open beschrijft hij zijn zenuwen toen hij voor de eerste keer in de bediening aan de slag ging. Maar ook de kick die het geeft als iets dat je lastig vindt, je uiteindelijk tóch lukt. De leerlingen luisteren geconcentreerd.
Niemand zit op zijn telefoon, niemand kletst. Als ze vragen mogen stellen aan manager Billy klinkt het: “Wat staat er op de menukaart?” en “Welke opleiding moet je hebben om hier te kunnen werken?”
Billy geeft een openlijke uitnodiging aan jongeren die stage willen komen lopen. Ook geeft hij aan dat open solliciteren naar een baan altijd kan. Hij houdt van eigen initiatief.
Billy: “Richting horeca is een pré, maar in dit vak is passie minstens zo belangrijk. Opleiden kan ook intern gebeuren. Voor wie van aanpakken houdt en zijn hart bij de horeca heeft liggen, zijn er in een hotel veel mogelijkheden; huishouding, receptie, keuken en bediening. Maar ga het gewoon ervaren! Loop stage waar je kunt, oefen zoveel als kan en voel en proef de verschillende facetten van dit werk. Voor mij is het echt het mooiste dat er is.”
Er wordt aandachtig geluisterd.
Een van de leerlingen steekt een vinger op: “Hoe zien de kamers er hier uit?” Billy antwoordt: “Laten we maar gaan kijken!”. Iedereen mag mee op rondgang door het hotel. Een hotelkamer in, dan naar het restaurant en dwars door de keuken naar de bar.
Leerling Lucas weet alles van koken en van restaurants. Zijn ogen glimmen als hij zegt dat hij heel graag in de keuken zou willen werken. Mathijs staat ernaast. Hem spreekt werken in de horeca ook heel erg aan. Zijn voorkeur ligt duidelijk bij de bediening. “Op school hebben we één keer per maand ‘restaurant’ en dan doe ik ook de bediening. Dat vind ik erg leuk om te doen. Zenuwachtig ben ik dan niet, hoor. Ik zou best wel graag in een hotel als dit willen werken!”
Staanvooreenbaan
Het doel van Staanvooreenbaan is onder meer zorgen dat jongeren uit het voortgezet speciaal onderwijs of praktijkonderwijs goed doorstromen naar stage of werk, zodat ze een baan hebben en niet ‘van de radar verdwijnen’ met soms alle nare gevolgen van dien. Onderdeel daarvan is zorgen dat werkgevers bij het zoeken naar werknemers hun vizier ook richten op andere mogelijkheden dan alleen het reguliere circuit. Astrid Sloot is accountmanager Functiecreatie bij het WSP.
“Als een bedrijf open staat voor mensen met een rugzakje, maken we samen met de HR manager een analyse van mogelijke functies. Soms creëren we via job carving nieuwe functies. Daar is vaak subsidie voor. Maar het uiteindelijke doel is een vaste baan bewerkstelligen. Een duurzame baan die op zichzelf staat en het logisch maakt dat iemand binnen het bedrijf aan het werk blijft. Voor een werkgever is het WSP één duidelijk loket; met een vaste accountmanager die helpt bij de selectie van kandidaten, die gesprekken regelt, sollicitaties helemaal begeleidt en contacten onderhoudt met scholen. Gelukkig beseffen steeds meer werkgevers dat mensen met een rugzak vaak goede en loyale medewerkers zijn. Als werkgever heb je vaak een medewerker voor het leven.”
Na het bezoek aan Landgoed Avegoor zet de bus koers naar Heelsum. Daar zit het Bilderberg Hotel Klein Zwitserland. General Manager Joeri Nuyten staat al klaar. Hij valt met de deur in huis en heeft daarmee meteen alle aandacht. “Even heel simpel gezegd: hier verkopen wij kamers, tosti’s en bier. Onze standaard is dat we de beste willen zijn en mooie producten willen verkopen. Voor onze klanten doen we álles. Daarbij vormen we als medewerkers één team; we maken geen onderscheid, iedereen is gelijk. Dat betekent dat ook ik, als manager, wel eens sta af te wassen. Alles hangt aan elkaar en iedere functie is een radertje in het grote geheel. Loopt ergens zo’n radertje vast, dan gaat er van alles mis. En: als je het hotelvirus eenmaal hebt, raak je het nooit meer kwijt!”
“Komen hier wel eens beroemdheden?”
Hij legt uit hoeveel functies er zijn binnen het Bilderberg Hotel waar je misschien niet meteen aan zou denken, maar die ook zeker de moeite waard zijn: medewerker technische dienst, zalenzetter (die zet ’s avonds in een paar uur alle stoelen in alle vergaderzalen in de gewenste opstellingen) of ontbijtkok bijvoorbeeld. Uit de zaal komen vervolgens allerlei vragen: “Komen hier wel eens beroemde mensen?” of “Hoeveel tafels staan er in het restaurant?” en “Hebt u hier ook suites?”. Daarna mogen de leerlingen in drie groepen het hotel door. In de keuken vertelt de ontbijtkok met plezier
over zijn werk. Over vroeg opstaan en roerei maken voor dertig personen. Verderop bij de hotelkamers treft de groep twee dames van housekeeping. “Kom maar kijken, hoor” zeggen ze in koor tegen de leerlingen. Manager Nuyten vraagt later aan de groep of hen iets opviel aan de dames. “Ik vond ze erg vrolijk”, zegt een meisje. “Precies”, reageert Nuyten. “Het gaat erom dat je doet wat je leuk vindt. Je moet passie hebben voor je vak. Opleiding is leuk, maar dat zegt lang niet alles. Je kunt hier ook alles leren. Voor ons geldt dat iedereen een kans verdient.”
Leerling Maud twijfelt nog tussen de horeca 
of de zorg. “Ik kook heel graag. Maar ik twijfel over werken in een hotel, omdat ik niet weet of ik voor grote gezelschappen kan en zou willen koken. Ik denk dat ik liever een heel luxe maaltijd maak die maar voor een paar mensen is. Maar ik vind het wel heel leuk om dit allemaal te zien. Ik weet het gewoon nog niet zeker.” Martijn lijkt werken bij de receptie geweldig. Hij ziet zichzelf al zo aan de balie zitten.
Werkgever aan het woord
Joeri Nuyten (Bilderberg): “Ik plaats mensen liever niet in hokjes. Iedereen kan iets, daarvan ben ik overtuigd. Zielig doen, daar ben ik ook niet van. Ik benoem dan wel eens dat mensen last hebben van ‘aangeleerde hulpeloosheid’. Wie hier binnen komt en meteen roept ‘Oh, maar dát kan ik niet’, krijgt van mij te horen: ‘Zegt wie?!’ We hebben allemaal dagelijks dingen die we het hoofd moeten bieden en die we niet even gemakkelijk vinden. Probeer het, maak fouten en leer daarvan. Ik kijk altijd wat iemands kwaliteiten zijn en waar ik daarvoor ruimte kan maken binnen ons bedrijf. Ik vind het belangrijk om iedereen een kans te bieden. Natuurlijk moet je dat binnen de mogelijkheden van je bedrijf doen. Ik kan niet drie mensen ‘met een rugzakje’ in de keuken plaatsen bijvoorbeeld. Maar wel meer verspreid over ons hotel. Sociaal ondernemen is niet iets om over te praten, dat moet je gewoon doen.”
Tekst: Floortje Dekkers
