De Onderwijsspecialisten maakten videoportretten die het verhaal vertellen van (oud) leerlingen uit het voortgezet speciaal onderwijs (vso) – in hun zoektocht naar een plek op de arbeidsmarkt. Wij presenteren deze video’s en ondervroegen de geportretteerden over hun recente ervaringen.
Vandaag: Stephan Spieker
“De collega’s zagen dat ik meer kon dan ik deed’. Dat vertelt Stephan Spieker. Hij werkt in Nijmegen bij de hogeschool HAN University of Applied Sciences. Bij lectoraat en opleiding HRM is hij werkzaam als ondersteuner en bij onderzoeksgroep NKDI verricht hij communicatiewerkzaamheden. Ook is hij ambassadeur van de Participatiewet van de HAN.
“Mijn taken zijn heel verschillend. Mijn dagen zijn dus nooit hetzelfde. Als ondersteuner help ik mijn collega’s bij talloze verschillende dingen waar ze zelf even niet uitkomen. En mijn communicatiewerk richt zich vooral op het maken van teksten voor social media. Maar we zijn ook bezig met het opzetten van een community, bijvoorbeeld door actief te zijn met facebookgroepen en op LinkedIn.
Mijn takenpakket heeft zich langzaam maar zeker ontwikkeld. Ik begon als ondersteuner. Op een gegeven moment merkten mijn collega’s dat ik eigenlijk meer in mijn mars had dan ik deed. Als het vier mensen niet lukte om iets te printen en mij wel, kwamen ze de keren daarna natuurlijk steeds naar mij toe met een vergelijkbaar probleem. Daar kreeg ik wel een glimlach van op mijn gezicht. Zo kon ik laten zien dat ik dingen op kon lossen en iets bij kon dragen aan de kwaliteit op het werk. En zo kreeg ik ook de kans me te ontwikkelen en verantwoordelijkheid te dragen.
Inmiddels heb ik een vast contract gekregen, momenteel voor 24 uur per week in een normale loonschaal en zonder loondispensatie. Voor dat het vaste contract rondkwam, kreeg ik van mijn leidinggevende, Annet de Lange trouwens het mooiste compliment. Ze zei: ‘jij mag helemaal niet weg en als je hier niet door kunt gaan, dan ga ik met je mee.’ Dat vond ik natuurlijk geweldig om te horen en het is helemaal geweldig dat het allemaal gelukt is met het contract.
Binnen mijn rol als ambassadeur Participatiewet ben ik bezig met het opzetten van een buddynetwerk. De HAN heeft serieuze doelen als het gaat om het aantal banen voor mensen met een arbeidsbeperking en het is heel leuk om mijn ervaringen te mogen delen. Dat doe ik trouwens zowel binnen als buiten de hogeschool, want ik ga ook naar andere bedrijven om presentaties te geven.
Dat kan op dit moment helaas niet. Door corona werken we allemaal thuis. De HAN heeft me een extra scherm en toetsenbord bezorgd, waardoor ik ook vanuit mijn huis mijn werk kan doen. Praktisch is het goed geregeld en op zich gaat het ook goed. Het went. Ik heb dagelijks contact met Annet en regelmatig met andere collega’s. Op vaste momenten overleggen we met het team.
Maar toch is het anders. Ik voel me wat sneller afgeleid. Maar het belangrijkste: mensen zien je niet. Normaal gesproken weten ze me wel te vinden als ik iets voor ze moet doen. Nu gaat dat wat minder spontaan. Ik probeer mezelf daarom te tonen door e-mails te sturen en collega’s actief mijn hulp aan te bieden. Dat heb ik wel geweten, hoor. Ik heb echt meer dan genoeg te doen!”
