In onze samenleving trachten we de werkelijkheid te ‘vangen’ in wetten en regels. We maken afspraken om de boel een beetje te ordenen, anders zou het maar een chaos of het recht van de sterkste worden. En dat willen we niet. De praktijk is vaak weerbarstiger. En dat is ook zo bij de Participatiewet.
In deze blog ontkom ik er niet aan om in mijn eigen biografie te duiken. Mijn vader was ooit (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt. Hij wilde dolgraag weer aan de slag. Dat werd hem van alle kanten en door vele betrokken instanties ontraden: geniet toch van je uitkering, wat zou je op deze leeftijd nog, ga vissen etc. Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig! De man bloeide pas weer op toen hij een paar uur per week bij een architect aan de slag kon. Hij deed weer mee, voelde zich aangesproken op zijn talenten. Goed voor zijn zelfvertrouwen en hij werd er een leuker mens door.
Het is dus niet alleen omdat we als werkgevers een handtekening hebben gezet, dat ik me in mijn rol en verantwoordelijkheid gecommitteerd voel. Ik heb van dichtbij meegemaakt waarom het goed is dat we mensen mee laten doen. En zeg nou zelf. Als u even nadenkt, hebben we allemaal wel zo’n biografische ervaring in onze families of netwerken.
Enige jaren geleden was ik lid van een begeleidingscommissie van een landelijk onderzoek naar de instroom van Wajongers. Enkele feiten/resultaten uit dit onderzoek:
- de doelgroep had circa 6 a 7 pogingen/proefplaatsingen nodig om de juiste match te vinden/zich op zijn of haar plaats te voelen;
- we weten veel te weinig van de competenties of affiniteiten van de doelgroep;
- een groot deel van de uiteindelijke instroom kwam bij onze MKB bedrijven terecht, circa 70%.
De onderzoekers trokken nog een stevige conclusie: ongeveer 45 % van de representatieve onderzoeksgroep had, door een stapeling van structurele problemen, nauwelijks of geen kans om ooit nog aan regulier werk in onze bedrijven en organisaties te komen. En ook deze mensen hebben het recht om op een of andere wijze te participeren in onze samenleving.
Wat te doen: allereerst de praktijk en de (onderzoeks-)feiten voor zich laten spreken! Dus: ondernemers nog beter informeren en ontzorgen, kwaliteiten van mensen nu eens scherp in beeld brengen en de dienstverlening op orde. En experiment en onorthodoxe maatregelen niet uit de weg gaan. Gewoon met z’n allen hard werken dus!
drs. Ron van Gent
Directeur VNO-NCW/MKB Midden
